کارگردان فیلم «زندگی خصوصی»: در سینمای ایران کسی را ندیدهام که بخواهد با نظام مقابله کند
تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۱۴۱۰۷
آفتابنیوز :
محمدحسین فرحبخش درباره وضعیت ممیزی در سینمای ایران، گفت: متاسفانه ما در سانسور با سلیقه شخصی رو به رو هستیم نه با قانون شرع و عرف. ما وقتی میگوییم نباید سانسور کنیم منظورمان این نیست که هر کس هر کاری که دلش خواست را انجام دهد، این مساله اصلا درست نیست. الان همه دنیا و هر کسی در آداب و فرهنگ و سنن خودش یک ممیزی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: البته این مساله از دهه شصت و از تروریستهای تفکری که دهه شصت به سینما حاکم بودند میآید. این ترور تفکر است، نه ممیزی. واگرنه ممیزی باید باشد و نمیتواند که نباشد. هر دفعه به من میگویند که فیلمت ممیزی نمیشود، خودم حاضر نیستم تا آن را اکران کنم.
این تهیه کننده سینما با بیان اینکه بالاخره بنده باید از جایگاه یک کسی که مسئول آن کار فرهنگی کشور است مجوز بگیرم، ادامه داد: مشکل ما این است که وقتی آن شورا حتی با همه این معضلات به فیلم پروانه داد؛ دوباره ما به نهادها و آدمهای دیگر مراجعه میکنیم که آنها هم ایراداتی را میگیرند و در ادامه باز هم مشکلات عدیدهای داریم که این مختصر عرایض بنده بود.
کارگردان فیلم «زندگی خصوصی» درباره حذف فیلم از اکران و مواجه کارگردان با این موضوع، گفت: سیستم این است که ما معمولا با اداره نظارت طرف هستیم. ما با آن شورای هشت، نه نفره کاری نداریم مگر در موارد خاص که بگویند یک نفر از شورا بیاید و باهم بحث کنیم. یعنی وقتی یک سری مواردی را مینویسند برای مثال ما میگوییم که این مواردش را قبول نداریم. اما کلنجار میرویم و اینطور نیست که به هر چه شورای بازبینی به ما گفت تن بدهیم.
فرحبخش افزود: قطع یقین شورای بازبینی ممکن است حذفیاتی بیشتر از آن چیزی که مدنظر ماست به ما بدهد و یا مواردش واقعیت نداشته باشد چرا که گاهی اوقات برای شورای بازبینی سوء تفاهم پیش میآید. ما میرویم و آنها را از سوء تفاهم در میآوریم و متقاعد میشوند. گاهی اوقات هم ممکن است بنده یا امثال بنده یک اشتباهی کرده باشند و سهوا یک صحنهای را گذاشته باشند که وقتی خودمان هم آن را ببینیم تایید کنیم که حرفشان درست است. چندین بار پیش آمده که به خود من یادآوری کردهاند و من از این بابت ممنون هستم.
وی افزود: غیر از گفت وگو راه دیگری نداریم. گاهی اوقات هم یک فیلمی مثل زندگی خصوصی برای اکران میرود و چند روزی اکران است اما یک دفعه نهادهای مختلف آنقدر به وزارت ارشاد فشار میآورند که ارشاد را وادار میکنند تا فیلم را از اکران پایین بکشد. یا اخیرا شنیدهام که یکی، دو سریال ممیزیهایی خوردهاند که البته آنهایی که مسئولش هستند یک چیز میگویند و خود سازندگان هم یک چیز دیگری میگویند، چون ما نمیدانیم کدام راست میگویند و کدام درست نمیگویند.
این کارگردان سینما ادامه داد: اما به هر حال متاسفانه کسانی که ممیزی میکنند یک مقدار بی دل و جرات هستند. کسی که میخواهد ممیزی کند باید دل و جرات زیادی داشته باشد، البته دل و جرات توام با مسئولیت است. بالاخره آن هم مسئولیتی از جایی دارد و نمیتواند بی گدار به آب بزند؛ اما بیشتر سلیقهی شخصی اعمال میشود.
فرحبخش گفت: من چهل سال است که در این عرصه فعالیت میکنم و تمام دولتها، جناحها و همه ادوار مختلف که وزرا و گروههای مختلف در ارشاد بودند را دیدهام. قانون همان قانون است. برای مثال فیلمی به نام «آدم برفی» ساخته شده بود و سال هفتاد و چهار و پنج بود که آقایی به نام خاکبازان گفت که من اگر به «آدم برفی» اجازه اکران دهم جمهوری اسلامی منقرض میشود و این نظر ایشان بود.
وی ادامه داد: ما گفتیم که جمهوری اسلامی یا هر حکومتی در دنیا با یک فیلم منقرض نمیشود، نمونهاش اینکه بعد از مدتی آن را اکران کردند و جمهوری اسلامی نه تنها منقرض نشد که قویتر هم شد و دهها و صدها بار تلویزیون جمهوری اسلامی همان فیلم را پخش کرد. معلوم شد که آن شخص دچار مشکل بوده، نه جمهوری اسلامی که درواقع این فیلم را در تلویزیون پخش کرده که رسانهای است که از سینما هم ممیزیهای سنگینتری دارد و بینندهاش بیشتر است؛ بالاخره یک مواردی در تلویزیون لحاظ میشود که ممکن است در سینما یا جاهای دیگر لحاظ نشود.
این کارگردان سینما گفت: یا فیلم تحفهی هند که اگر خاطرتان باشد سال هفتاد و سه و چهار بود که یک سری از این اوباشهایی که تظاهرات میکنند به خیابان ریختند و فیلم را از اکران پایین کشیدند. بعد دیدیم که تلویزیون جمهوری اسلامی دهها بار در سال آن را از شبکههای مختلف پخش کرد. فیلم خود ما بود که در آن زمان به ما خسارت زدند و وزارت ارشاد را وادار کردند تا تن به این کار دهد و فیلم از اکران پایین بیاید. در هر شهرستانی یک سری از آدمها را جلو انداختند و چون زد و بندهای سیاسی بود خسارتش را هم امثال بنده باید بدهند اما فیلمی بود که بعد تلویزیون هم آن را نشان داد.
وی خاطرنشان شد: آدمهایی که در سینما هستند بعد از بیست، سی، چهل سال میدانند که نظام چیست و من به جرات به شما میگویم که در سینمای ایران من کسی را ندیدهام که بخواهد با نظام مقابله کند. ممکن است که نظرات متفاوتی باشد اما کسی که بخواهد مقابله کند، همچین چیزی وجود ندارد. برای مثال ممکن است برای بعضیها سوء تفاهم پیش آید اما من همچین چیزی را واقعا ندیدهام. با اکثر فیلمسازها هم کار کردهام و در همهی دورانها هم بودهام. انتقاد هست، خیلی هم شدید هست، اصلا بحثی هم درش نیست و باید هم باشد. کسی هم دیگر با انتقاد مخالف نیست و راس مملکت مقام معظم رهبری فرمودند که از خود من هم انتقاد کنید. بنابراین کسی که مخالف نظام باشد و مسالهای داشته باشد میداند که در ارشاد این فیلم ممیزی شود. اصلا مخالف نظام بسازد، کجا میخواهد این فیلم را نشان دهد؟ چنین چیزی اصلا در فکر بچهها نیست. کسانی هستند که فیلم اجتماعی میسازند و ممکن است با دیدگاهها، جناحها و خطهایی متضاد باشند اما اینطور نیست که ضد نظام باشند. بچههای همین مملکت هستند و تربیت شدهی همین نظام و مردم هستند. به نظر من آنهایی که ممیزی میکنند یک مقدار بیش از اندازه حساسیت نشان میدهند.
فرحبخش در پایان راجع به وضعیت اکران فیلم تکخال توضیح داد: من چون خودم عضو شورای صنفی هستم متاسفانه سر دو فیلم به من گفتند که باید اکران کنی. فیلم «زنها فرشتهاند۲» را هم من اکران نمیکردم اما گفتند تو چون در اینجا صاحبخانه هستی باید اکران کنی و قرعه به نام من افتد. سال گذشته سر آن فیلم خسارت دادیم و امسال هم سر این فیلم خسارت دادیم. البته یک میلیارد و خردهای در سینما فروخت و در حال حاضر هم در سینما آنلاین هست و چیزی حدود هشتصد، نهصد میلیون تا به حال فروش کردهاست.
این کارگردان سینما گفت: از تلویزیون خواهش میکنیم تا تیزرهای فیلمها را پخش کند. همینجا از مسئولین تلویزیون میخواهم تا این کار را کنند که مردم در سینما حضور پیدا کنند. سینما مشکل بهداشتی ندارد، سقفها بلند است، سالنها تهویه دارند و یک سالن چهارصد نفری نهایتا با صد نفر پر میشود و هیچ مشکل امنیتی از نظر بهداشت ندارد. مغازههای ساندویچ فروش و رستورانها همه پر هستند و کسی چیزی نمیگوید اما مردم را از سینما ترساندهاند. من به مردم عزیزمان میگویم که سینما اگر از خانههایتان از لحاظ بهداشتی پاکیزهتر نباشد کمتر هم نیست.
به گزارش ایرنا، محمد حسین فرحبخش مهمان برنامه پرانتز باز رادیو نمایش بود و توضیحاتی را درباره نظارت بر سانسور ارایه کرد. پرانتزباز در شماره پنجم به بررسی رابطه فرهنگ و اخلاق با سانسور در آثار تصویری پرداخت. این برنامه که در گروه برنامههای مستند و ترکیبی نمایشی رادیو نمایش با سردبیری و تهیهکنندگی مارال دوستی تولید میشود، از موزه سینما به صورت زنده و هفتگی ساعت ۲۱:۰۰ تا ۲۳:۰۰ پخش میشود.
بهمن فرمان آرا، داریوش مهرجویی، علی نصیریان، مهران مدیری، رضا کیانیان، علیرضا خمسه، محمود پاکنیت، فرشته صدر عرفایی، میلاد کیمرام، علی سرتیپی، جواد نوروزبیگی، محمدمهدی عسگرپور، محمود دینی، مجید واشقانی، مهدی یزدانی خرم، محمود حسینیزاد، سجاد نوروزی و … تاکنون در این برنامه حضور دادشتهاند.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: فرح بخش کارگردان سینما زندگی خصوصی جمهوری اسلامی ما گفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۱۴۱۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بلیت سینما بعد از دو ماه دوباره گران شد
مصطفی قاسمیان در چارسو فرهنگ نوشت: این روزها که فیلم «سال گربه» به اکران رسیده، اخبار مختلفی از رکوردشکنیهای این اثر به گوش میرسد؛ رکوردهایی مثل بیشترین فروش در روز اول اکران و بیشترین فروش در ۳ روز اول اکران که به افتتاحیه مشهور است. اگر پیگیر اخبار سینمایی باشید، احتمالا متوجه شدید که همین رکوردها را یک ماه پیش فیلم «تمساح خونی» هم شکسته بود و برخی از این رکوردها را در نیمه دوم ۱۴۰۲ آثاری مثل «ویلای ساحلی»، «هاوایی» و «هتل» جابهجا کرده بودند! ماجرای این رکوردها چیست؟ همانطور که میشود حدس زد، نه فیلمهای سینمای ایران طی همین ۷-۶ ماه اخیر، تماشاگرپسندتر و محبوبتر شدهاند و نه سینمای ایران ناگهان با موج جدیدی از تماشاگران روبهرو شده، بلکه باز هم بلیت سینما گران شده است، ولی این بار بدون سروصدا.
- اوایل دیماه ۱۴۰۲ بود که بلیت سینما ناگهان گران شد. این اقدام از دو جهت کمسابقه به شمار میرفت؛ نخست آنکه پس از سالها که افزایش قیمت بلیت سینما محدود به ابتدای اکران نوروزی شده بود، این تصمیم در میانه سال گرفته شد و دوم اینکه به فاصله ۱۰ ماه قبل از آن (اسفند ۱۴۰۱) یک بار دیگر بلیت سینما گران شده بود! یعنی این بار فاصله دو مرتبه افزایش بهای بلیت، نه یک سال، بلکه تنها ۱۰ ماه بود! طبق مصوبهای که در آن زمان از طریق روحالله سهرابی مدیرکل اداره نظارت بر نمایش سازمان سینمایی اعلام شد، این نکته ذکر شد که همزمان با گرانی بهای بلیت، روز دوشنبه نیز (همراه با سهشنبه) بهعنوان روز عرضه بلیت نیمبها تعیین شده تا ضرب خبر این افزایش قیمت، کمی گرفته شود. سهرابی در همان اظهارنظر گفت: «قیمت بلیت سینما در ساعات پیک و سانسهای طلایی روزهای پنجشنبه و جمعه در سینماهای مدرن به صورت شناور تا سقف ۸۰ هزار تومان و در سینماهای ممتاز تا سقف ۶۰ هزار تومان در اختیار مدیر سینما خواهد بود.»
- خبر عجیب آنکه با گذشت تنها دو ماه از این رخداد، یک بار دیگر بلیت سینما گران شده است و این بار بیسروصدا این اتفاق افتاده. بدون اطلاعرسانی رسمی، آن تبصره مهم فروش بلیت ۸۰ هزار تومانی در ساعات طلایی برداشته شده و سالنهای سینما در ۵ روز هفته (چهارشنبه تا یکشنبه) در همه ساعات روز به غیر از دو سانس که صبح است میتوانند بلیت را به قیمت ۸۰ هزار تومان به فروش برسانند. این درحالی است که همواره مصوبات شورای صنفی نمایش و شورای راهبردی اکران بهعنوان دو کمیته تخصصی تعیین آییننامه عرضه در سینمای ایران، به اطلاع عموم میرسید و هرگونه تغییر در بهای بلیت سینما نیز از این قاعده مستثنی نبود. این اتفاقی نادر است که نه سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و نه صنوف سینمایی حاضر در شورا، خود را موظف ندیدهاند تا گران شدن بلیت را به اطلاع علاقهمندان سینما برسانند.
منبع: کافه سینما
tags # سینما سایر اخبار اسرار تکامل آلت جنسی؛ رابطه جنسی انسانهای اولیه مثل گوریلها بود؟ (تصاویر) «زو»؛ گاو عقیم و غولپیکری که توسط انسانها به وجود آمد! اتفاق عجیب که همزمان با انقراض دایناسورها در زمین رخ داد! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟